Küçük Sporcu Emir ve Hayalinin Peşinden Gitmek

Bir zamanlar, küçük bir kasabada Emir adında bir çocuk yaşarmış. Emir, her zaman çok enerjik ve hareketli bir çocuktu. Okuldan sonra arkadaşlarıyla futbol oynar, basketbol potasına top atar, her türlü sporu çok severdi. Ancak Emir’in en büyük hayali, bir gün profesyonel bir sporcu olmak, büyük turnuvalarda yer almak ve herkesin tanıdığı bir şampiyon olmaktı. Bu hayalini her gün düşlerken, en büyük desteği ise babasından alıyordu. Babası, Emir’in hayalini her zaman desteklemiş ve ona sporun ne kadar önemli olduğunu anlatmıştı.

Bir gün, Emir’in okulda büyük bir spor turnuvası düzenleneceği duyuruldu. Bu, Emir için bir fırsat anlamına geliyordu. O güne kadar katıldığı pek çok küçük yarışma ve oyunda birinci olmuştu, fakat bu turnuva, onun yeteneklerini gerçek anlamda test edebileceği en büyük meydan okumaydı. Emir, çok heyecanlıydı, ama bir yandan da biraz tedirgindi. Çünkü bu turnuvada çok yetenekli sporcuların yer alacağına emindi.

“Babamın söylediklerini hatırlamalıyım,” diye düşündü Emir. Babası ona, “Bir sporcu olmak sadece yetenekle değil, azim, sabır ve çok çalışmakla mümkündür. Başarısız olduğunda pes etme, her düşüş, seni daha da güçlendirir,” demişti. Emir, bu sözleri aklından çıkaramıyordu. Babası, her zaman ona özverili bir şekilde çalışmanın ve sabırlı olmanın önemini anlatmıştı.

Turnuva günü geldiğinde, Emir biraz heyecanlıydı ama bir yandan da hazır hissediyordu. Giydiği spor ayakkabıları ve formasıyla turnuvaya katılmak için okul salonuna doğru ilerledi. Turnuva büyük bir kalabalıkla başlamıştı. Herkes bir yandan yarışmaya odaklanırken, Emir de dikkatlice rakiplerini gözlemliyordu. Onun en büyük avantajı, rakiplerine kıyasla çok fazla pratik yapmasıydı. Ama o, yalnızca fiziksel gücünü değil, strateji ve planlama yeteneğini de kullanmak istiyordu.

İlk yarış, koşu yarışlarıydı. Emir, başta oldukça hızlıydı, ancak yarışın sonlarına doğru yavaşlamaya başladı. Hızlıca nefes almakta zorlanıyor, kasları ağrımaya başlamıştı. Bir an durup, “Pes edemem,” diye düşündü. Babasının sözleri aklına geldi: “Bazen en zor anlarda, güçlü kalmak gerekir.” Bu düşünceyle, son gücünü kullanarak hızlandı ve yarışın bitiş çizgisine son adımlarını attığında, rakiplerini geçmeyi başardı. Yarışı ikinci sırada tamamladı, ancak önemli olan birincilik değil, ne kadar azimle mücadele ettiğiydi.

Yarış bitince, Emir biraz yorulmuştu ama o kadar mutluydu ki, neredeyse kalbinden neşe taşıyordu. “Hedefime bir adım daha yaklaştım,” diye düşündü. Ardından basketbol oynamak için sahaya geçtiler. Bu sefer daha dikkatli ve soğukkanlı olmayı planlıyordu. Basketbol takımı çok güçlüydü, ama Emir’in strateji yapma yeteneği oldukça gelişmişti.

Basketbol maçında, topu alıp hızlıca potaya yöneldi. Ancak pota çok uzaktaydı ve rakip takım oyuncuları da onu takip ediyordu. Emir biraz zorlanıyordu ama yine de “Sabırlı ol, acele etme,” diyerek kendini sakinleştirdi. Önce topu geçireceği doğru açıyı buldu, ardından topu potaya doğru fırlattı. Basket topu potada swish sesiyle girdi ve seyirciler alkışlamaya başladı. Bu onun için çok büyük bir anıydı. Fakat sadece bu basketi atmak değil, takım arkadaşlarıyla birlikte oyun içerisinde gösterdiği takım çalışması ve azim onu asıl gururlandıran şeydi.

Günün sonunda, Emir çok yorulmuştu. Ama bir yandan da içinde çok güçlü bir tatmin duygusu vardı. Turnuva bitmişti ve o gün birçok insan Emir’in mücadeleci ruhunu takdir etmişti. Gecenin sonunda, öğretmeni tüm katılımcılara birer ödül verdi. Emir madalyasız ama çok daha önemli bir ödülle ayrıldı o günden. “Başarı, sadece kazandığın madalyada değil, o yolda gösterdiğin çaba ve azimde gizlidir,” diye düşündü. Herkes, sadece birinci gelenin değil, mücadele eden herkesin değerli olduğunu anlamıştı.

Evine dönerken, babası ona sarıldı. “Emir, bu senin birinci olduğun ilk turnuva değil, ama bu süreçte gösterdiğin azim ve mücadele ruhu seni her zaman daha güçlü kılacak,” dedi. Emir, babasına gülümsedi ve “Bunu bir gün, büyük bir şampiyon olacağım,” diye cevap verdi. Babası da ona, “Unutma, Emir. Gerçek şampiyonlar, yalnızca büyük yarışlarda değil, her gün çalışarak, kendi limitlerini zorlayarak büyürler. Bunu hep hatırla,” diyerek başını okşadı.

Ertesi gün Emir okula gitmeden önce babasıyla birlikte birkaç dakika antrenman yaptı. O sabah fark etti ki, spor sadece bir oyun değil, hayatın her alanında disiplin, odaklanma ve azim gerektiren bir yolculuktu. İyi bir sporcu olmak, her şeyden önce her gün biraz daha gelişmekti. Başarı, kazandığın maçlardan çok, o maçlara nasıl hazırlandığınla alakalıydı.

Ve Emir, her gün biraz daha büyük hedeflere odaklanarak, sporun sadece fiziksel bir aktivite olmadığını, aynı zamanda ruhsal bir güç kazandıran bir yolculuk olduğunu fark etti. Yola çıktığı günden beri, azmi, sabrı ve sevgisiyle adım adım hayalini gerçekleştirmeye doğru ilerliyordu.

Evet çocuklar, masalımız burada bitiyor. Siz de Eğitici Hikayeler kategorisinde bir masal yazıp bize gönderebilirsiniz. Göndereceğiniz masallar sayesinde binlerce çocuk masal okuyarak uykuya dalacak.